سلام برادر عزيز!
تپانچه
راستش دوستان تا حدي درست ميگن، من خودم كارهاي بد زيادي انجام دادم، ولي اگه خدا بخواد آبروي منو ببره، ديگه دليلي براي زنده موندنم توي اين دنيا پيدا نميشه. خدا ستار العيوبه.
اما درباره عيبهاي شخصي، وقتي اين عيبها، حالت اجتماعي پيدا كنن، و از يك رابطه دو نفره، تبديل بشه به رابطه چند نفره، ديگه فكر نكنم بشه بهش گفت عيب، بلكه يك بيماريه و بايد با قرنطينه جلوش رو گرفت.
من نميخوام به جات تصميم بگيرم كه اينكارو بكني يا نكني، فقط ميخوام حواست رو جمع كني كه آيا داري يه قرنطينه براي يه بيماري درست ميكني يا اينكه داري يه بيمار قرنطينه شده رو رسوا ميكني. اگه مي بيني طرف، پشيمون شده و داره جبران ميكنه، شما هم ولش كن، ولي اگه طرف داره لگد ميندازه، شما هم ادامه بده، مبادا كه اين لگدهاش، كسي رو ناكار كنه. اونجا ديگه مسئوليت هستش.
البته بايد يه بحث اخلاقي كامل و شامل انجام بشه.
